دیشب صدای پای تو را خواب هم شنید
دنبال رد پای تو تا آسمان دوید
در امتداد خط عبور ستاره ها
جایی برای تکیه زدن جز عصا ندید
م.پیتانکی
طلوع ماه رمضان مبارک.
دوباره پخش تعهدات قلبی جناب آقای ضرغامی از سر گرفته شده و هر شب روزه داران عزیز پس از تحمل هجده ساعت روزه داری در تابستان باید این سریالهای اعصاب خرد کن را تماشا کنند و در نهایت نظر خواهی و خوب و بد و ... . یه چند سالیه که این حضرت آقا تعهد دادن که ماه مبارک رمضان روی سلولهای خاکستری و پر مشغله ملت رژه بروند.شایدم نیتشان خیر باشد و خلق کج اندیش من و امثال منست که اینگونه می بیند.
زری خانوم زن رضا کفاش دیروز دم در ورودی آپارتمان جلومو گرفته بود و سر درد دلش باز شده بود که ای آقا خدارو شکر که ماه رمضون اومد و این بچه ها یه چند ساعتی میخکوب این تلویزیونن و دیگه هی بهونه گیری و لجباری و دعوا و...تا یه مدت تعطیله! می گفت غیر ماه رمضون هر شب آپارتمان چهل و هشت متریشون عین بازار سداسمال میمونه.خوب سه تا پسر بچه شیطون رو تو یه سوراخ موش به اصطلاح چپوندن بهتر از این نمیتونه بشه.
سرتون رو درد نیارم . خلاصه الان که فکرشو می کنم می بینم نه همچین هم این سریالهای تکراری آب بندی به معضل ازدواج و خشم و قهر از حد فزون شده خدا بر ملت و ... زیادم بد نیست که یه جاهاییم مثل همین خونه آقا رضا کفاش اینا پر فایده اس.
خلاصه ببخشین از این دری وری ها که محض نقد گفتیم. دیگه نقد نقده .جناب آقا رییس جمهور محترم هم که فرمودن همه سازمانها و آقایون و خانومهای صاحب مقام جنبه داشته باشن .
مرا به حال خود گذار
که با دلم بسر کنم
میان یاس و حسرت و هبوط خود
در این کویر پوچ تن
هوای خاطرات تو ز یاد خود
بدر کنم!
مرا به حال سوخته ام رها تو کن
شبانه ها که لطف خاطرات جاودانه ات
خیال خسته مرا کند طفیلی و
دلت
به پیش چشم من رود به پای دیگری!
مرا به رود پر خروش خامشی تو واگذار
که می برد بلور این تنم به آب دیدگان
مرا به حال خود گذار
که چون جنون عشق تو به سر زده مرا
به من یزید دل روم
و جای دل به سینه ام
نهم گون
که خار آن رود به دست رهزنان
و خونشان
شود به کام تشنه ام
خنک
چو آب چشمگان...!
ـ به جه می اندیشی؟
ـ به فراسوی خیال
که گذر می دهدم از گذر خاطره ها
به زمان می بردم در سفری پر اعجاز
به همان جا که نخستین نفس گرم تورا
همچو بوی خوش عطر گلها
به درونم بردم...
به تو می اندیشم
به تو و خاطره خنده تو
که چو خندیدی
دل بشد از کف ما
و شدم عاشق یکدست و ندانستم کی
تو شدی از دستم...
ـ به چه می اندیشی؟
ـ به سکوت شب و این تاریکی
که فکنده است لحاف خود را
به کویر دل و احساس محال....
یکی گفت:
اگر تنها ترین تنها شوم باز خدا هست...
و ...
گفت:
اگر چیزی را دوست داری رهایش کن
که گر پیش تو باز گشت آن توست
و گرنه هرگز به تو تعلق نداشته است
و...
گریستم چه جز گریستن چاره ای دگر نداشتم
چه عشق جز رنج تحفه ای دگر بهر من نخواست
اشکم چو دید چنین فرمود:
در کویر عشق باریده و زمین تر شده
و چنانچه پای تو به گل فرو شود
پای مرد به عشق فرو می رود
...و دانستم که پایم به دل فرو گشته است