گفتم: مرا بخوان،
به زبانی که می شود!
خواندی: "دردم!
به رنگ جنون و سکوت و مرگ!
فریاد خواهش یک کودک اسیر،
در زیر تیزی یک نیزه ی ستم!
هستم؛
چنان که بخواهند بودنم!
کز آنچه هست بودن من، رنج می کشند؛سخت می رمند!
خواندی مرا صدای شکوه ترانه ها؛
آنجا که درد را
پی تزویر می کشند!
خواهند خنده زنم، زیرک و ملیح!
گویی که شوکران به رخم آب می کشند!
خواندی که درد خاصیت عشق بازی است
در گود سخت زمان...ترک تازی است...
فاسل.ش(بیدل مهجور)
دیشب دلم رسید
از قبله گاه عشق
یک ساک غصه داشت
سوغات راه عشق
یک دسته گل بغل
رفتم به دیدنش
گفتم:قبول باد
محبوبه دیدنش!
یک زهرخند تلخ
بر صورتش نشست
دلواپسی مرگ
بر جان من نشست
دل سرسپرده بود
دیگر دلی نداشت
من مات حج او
با قبله ای که داشت...!
فاسل.ش
_به کجا می بَرَدَم آب روان؟
_به همان جا شاید،
که دلم از سر اجبار
به میقات برفت!
به همان جا که شنید ،
سر یار است به مسلخ
چو مسیح!
به همان جا که به ره دید
فتاده ست دلی
بی سر و پا...!
به همان جا بَرَدَت آب روان
که تو افتاده به درگاه نیاز...
ناز معشوق خَری...!
فاسل.ش
با خودم گفتم که دیگر
عاشق عشقی نخواهم شد...
وصله کردم پاره های قلب خود
قفل سنگینی به درب آن زدم
.
.
.
من ندانستم که وقتی باز می گردم به زندان دلم
عشق پنهانی خزیده کنج آن
من ندانستم که با اینکار
خود شدم زندانی عشقی دگر...
فاسل.ش
مجهول این معادله
اینگونه است که ما جور می کشیم
دیوار فاصله بر دور می کشیم
حاضر نشسته بر سر درسیم و بی گناه
رنج سوال بی جواب ،بدجور می کشیم
چوب مقدّر است که دائم به فرق ماست
دردی عجیب زآن می پیمانه می کشیم
چون لاف عاشقی ز دهانها پرید زود
تلخی جبر جدایی به زور می کشیم
مجهول این معادله پنهان ز دیده هاست
ما جای حل مساله،نقش صبور می کشیم!!
چون عاشقیم مُهر گنهکار خورده ایم؟!
زنجیر کینه پای آدم مهجور می کشیم؟!
تاول زده ست دل عاشق ز داغ یار!
آن نقش خار روی زخم،به صد جور می کشیم...!
فاسل.ش