و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون
در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسینی می گریند که
آزادانه زیست و آزادانه مرد.
ع.ش
چیزی به نام قلم تیر می کشد
در انتهای سینه دل آژیر می کشد
فهم نفهم زمان جیغ می کشد
بر صورت تعقل ما تیغ می کشد
نام شرف نهاده اند روی مکتبش
این واژه درد را پی تکبیر می کشد
مشتی اراذل و مفتی جامانده اند به صدر
گاهی قداست است که به زنجیر می کشند
یک یک چو چیده اند جوانان سرزمین
پیران این دیار را پی تابوت می کشند
اینجا هجوم بنفش پیاده هاست
هر شب فرشته بار گنه دوش میکشد
در حیرتم زحیاهای بر فنا
گاهی شرافت است که بر سیخ می کشند
فاسل.ش