ساندویچ مرگ...!

من بیشمارم از نفسهایی 

کز خجلت رویت نهان کردم، 

دیدم نگاهت را ولی هر دم 

آشفته روی از توبپوشیدم؛ 

 

من بیشمارم از لغتهایی 

کز حیرت عشقت زبانم بست؛ 

گفتم به دل:ساکت شو اینک وقت گفتن نیست! 

گفتا: که خاموشی چه ننگ است...!!! 

 

******** 

 

مرگ تو داغ نفس گیری بود 

که دلم را با خود 

به سر دار بلندی می برد؛ 

 

مرگ تو طبل رسوایی دل را کوبید 

و 

... 

همه فهمیدند... 

قطره اشک زود خودش را لو داد 

و نفس تاب برون آمدن از سینه نداشت 

دست و پا لرزیدند 

و 

همه فهمیدند  

که من عاشق بودم...!! 

 

******** 

آه مریم! 

داغ دارم در دلم چون مهر ماه 

شیشه گشتم در کنار سنگ چاه 

خرد کردند این دل وامانده را 

مهر کردند این زبان بسته را 

دل به بند آمد ولی در تور شد 

عاشق بی کینه اندر گور شد 

این سزای واله شیدا نبود 

عاشقی جرم دل تنها نبود 

آه مریم! 

زندگی با دل به جنگ پرداخته ست 

سور و سات مستی اش سر داده است....

ادبیات با نون اضافه...!!

اندر کویری گم شدم اینک؛ 

هر چند آدمها فراوانند، 

هر چند آدمها خوب می خندند؛ 

مفهوم بی آبی نمی دانند!! 

 

مفهوم بی آبی، زبانم خشک! 

فریاد بی دردی ،لبانم دوخت! 

شکوایه های سوختن در باغ بی برگی؛ 

آبی بیاور ،آب؛باغم سوخت!!

باور نمی کنم...

مرگ تو داغ نفس گیری بود 

که دلم را با خود به سر دار بلندی میبرد!! 

مرگ تو 

طبل رسوایی دل را کوبید! 

قطره اشک زود خودش را لوداد 

و نفس تاب برون آمدن از سینه نداشت 

دست و پا لرزیدند  

و همه فهمیدند 

که من عاشق بودم...!

...عالیـــــــــــــــه....!!!!!

دیروز روز جهانی کارگر بود.وقتی رسانه های جهانی رو رصد کردم دیدم کارگران  حاضر در راهپیماییهای خارج از کشور در شعار های خود می گفتند: 

 

((کارگران ایران باید آزاد باشند)) 

 

البته این ترجمه شعار آنها است. دولت فخیمه جمهوری اسلامی اجازه تجمع  و راهپیمایی به کارگران ایران نداد.شاید تنها به این دلیل که کارگران مرفه!! ایران: 

امنیت شغلی که دارند؛ 

حقوقشون از سطح تورم که بالاتره؛ 

مشکل مسکن که ندارند؛ 

آینده شون تامینه؛ 

بیمه شون توپه؛ 

سطح فقر رو دوپله یکی رد کردن و اصلا با چنین واژه ای بیگانه اند؛ 

دوشغله و جند شغله هم که نیستن؛ 

خود سوزی هم که تو این قشر اصلا دیده نمیشه؛ 

آزادی بیان هم که فرت و فرت دارن؛ 

مثل آب خوردن با مسئولان عالیرتبه دیدار رو در رو دارن و خدای نکرده دردی تو دلاشون قلمبه نشده؛ 

تفریحات سالم سالانه شون هم جور جوره؛ 

از احترام ملی هم که برخوردارن؛ 

خلاصه آقایون باارزیابی تمامی این مطالب و خیلی چیزهای دیگه که به عقل ناقص این حقیر خطور نمیکنه   به این نتیجه رسیدن که چه کاریه  کارگراهای زحمتکش بریزن تو خیابونا  و طلب حق کنن. 

از قدیم گفتن: 

صلاح مملکت خویش خسروان دانند 

حدود خط فقر را کارگران دانند...

شادباش!!!!!

روز جهانی کارگر گرامی باد