دیروز روز جهانی کارگر بود.وقتی رسانه های جهانی رو رصد کردم دیدم کارگران حاضر در راهپیماییهای خارج از کشور در شعار های خود می گفتند:
((کارگران ایران باید آزاد باشند))
البته این ترجمه شعار آنها است. دولت فخیمه جمهوری اسلامی اجازه تجمع و راهپیمایی به کارگران ایران نداد.شاید تنها به این دلیل که کارگران مرفه!! ایران:
امنیت شغلی که دارند؛
حقوقشون از سطح تورم که بالاتره؛
مشکل مسکن که ندارند؛
آینده شون تامینه؛
بیمه شون توپه؛
سطح فقر رو دوپله یکی رد کردن و اصلا با چنین واژه ای بیگانه اند؛
دوشغله و جند شغله هم که نیستن؛
خود سوزی هم که تو این قشر اصلا دیده نمیشه؛
آزادی بیان هم که فرت و فرت دارن؛
مثل آب خوردن با مسئولان عالیرتبه دیدار رو در رو دارن و خدای نکرده دردی تو دلاشون قلمبه نشده؛
تفریحات سالم سالانه شون هم جور جوره؛
از احترام ملی هم که برخوردارن؛
.
.
.
خلاصه آقایون باارزیابی تمامی این مطالب و خیلی چیزهای دیگه که به عقل ناقص این حقیر خطور نمیکنه به این نتیجه رسیدن که چه کاریه کارگراهای زحمتکش بریزن تو خیابونا و طلب حق کنن.
از قدیم گفتن:
صلاح مملکت خویش خسروان دانند
حدود خط فقر را کارگران دانند...