باز باران با ترانه
با گوهر های فراوان
عشق می آرد به خانه
می زند بر صورت من
نرم نرمک
دانه دانه
یادم آرد:
زندگانی گاه تیره
گاه روشن
در گذار از پیچک آن گیسوانت
یا که در تاب فر آن مژگانت
خواه با من
خواه بی من
هست زیبا
هست زیبا...