پرواز را ...

پرواز را ترانه کن...

نه آنچنان که تنها

بالهایی تو را به اهتزاز درآورند!

پرواز را ترانه کن...

آنگونه که افقهای دورت بخوانند!

آنگونه که تورا شکوفه های دور دست

برای شکوفا شدن بخواهند!

پرواز را ترانه کن...

آنگونه که اشکها

برای سترده شدن تو را نیازمند باشند

آنگونه که شکمهای به پشت چسبیده

برای سیر گشتن تو را بجویند!

پرواز را

عاشقانه ، ترانه کن!

آنگونه که اطلسی ها در نبودت بخشکند

لاله ها خون شوند

پهلوانان بشکنند!

پرواز را تا ابدیت ترانه کن!

بگذار شکفتنت ،

پرگشودنی باشد تا وسعت بینهایت های لاممکن!

بگذار بالهایت مرزها را درنوردند

و خیالت  اوهام های پلید ستمگران را بتاراند!

یا علی

بیدل مهجور