مـرا به جرم عـشق سر تیغ مـیکـنند
گـلوی شاعـره م را به زنجیر می کنــند
هــزار انــگ پلیدی به فطـرتم بستند
بسی که راه براندیشه هـی بستند
فقط به جرم نوشتن به مرگ محبوسم؟!
بدان که این قلمم را همیشه می بوسم!
...
سپیده دم از راه می رسد آخر
سقوط آنکه قلم را شکست، می رسد آخر!
ب.مهجور